Elmare, verdwenen dorp ten zuiden van IJzendijke, niet ver van Sint-Margriete, Zeeuws-Vlaanderen. Tijdens de grote stormvloed van 1375/1376 verdween het dorp van de kaart.
Elmare, Zeeuws-Vlaanderen, Gemeente Sluis.
Archiefdienst: Gemeentearchief Sluis.
Van der Aa publiceerde over Elmare:
Elmara, Elmare of Ellemare, voormalig dorpje in Staats-Vlaanderen. Dit dorp, gelegen hebbende, ter plaatse waar men thans het gehucht Steenhoven, gemeente Schoondijke aantreft, ontleende zijnen naam van de priorij Elmara, welke in het jaar 1144, door Nothold, Monnik der abdij van St. Pieter, op den berg Blandijen, te Gent, gesticht werd, op de schorren aan den oever van de Elmara, welke Aarnout, Graaf van Vlaanderen, ten jare 939, aan de gezegde abdij van St Pieter geschonken had. Sedert werd zij met schoone gebouwen voorzien, waarbij de Abt Johan, in 1342, nog eene fraaije kerk voegde. Deze abdij werd in het jaar 1377 door het water bedolven. Het door den vloed van 1377 gespaarde werd waarschijnlijk door dien van 1404 medegenomen. Er bestaat op Steenhoven nog een huis, het Klooster genaamd.
De priorij of het klooster Elmara, heeft ook zekere beroemdheid verkregen door den Reinaert De Vos; want dáár was het, volgens den Dichter, dat Izengrim Monnik werd, en dat Reinaert diens pooten aan het klokkentouw vastmaakte, hetgeen voor den armen Izengrim slechte gevolgen had;
Want hi luudde so utermaten,
Dat alle, die ghingen bider straten,
Ende waren binnen der Elmare,
Waenden dat die duvel ware,
Ende liepen daer si luden hoerden.
Bron: Aardrijkskundig woordenboek der Nederlanden, deel 4, A.J. van der Aa, 1843
Lees meer over Elmare op Wikipedia en meer over Reynaert de Vos op Zeeuwse Ankers.
Elmare op nummer 100 op onderstaande kaart.
